چرا دچار بیماری خود ایمنی می شویم؟

بیماری خودایمنی یا همان Autoimmune disease یک گروه بیماری که اختلالاتی را بدن ایجاد میکنند گفته میشود که در آن سلول ها و بافت های سالم به عنوان میکروب یا ویروس شناسایی شده و  مورد حمله سیستم ایمنی بدن قرار می گیرند.شاید دبرای شما نیز سوال شده باشد گه چرا دچار بیماری خود ایمنی می شویم؟ ما در این مقاله سعی داریم بر چرایی های وجود این بیماری بیشتر صحبت کنیم.

عوامل متفاوتی در ایجاد این بیماری دخیل هستند . عواملی نظیر ژنتیک، محیط زیست و رفتارهای روزمره ، که با درمان های دارویی و رعایت رژیم غذایی مناسب بسته به نوع بیماری خودایمنی بدن قابل درمان هستند .خانوم دکتر بیتا زاهدی بعد از مطالعه آزمایشات بیمار و دارویی که بیمار از پزشک معالج خود دریافت می کند، یک نوع رژیم غذایی مناسب با بدن و بیماری شخص را برای وی طراحی نموده و با مشاوره آنلاین غذایی، به تصحیح تغذیه بیمار در روند درمان وی کمک می کند.

این بیماری می تواند در قسمت های مختلف اعضای بدن قرار بگیرند و مشکلات جدی و مزمنی را برای شخص به وجود آورند. وظیفه سیستم ایمنی بدن ، دفاع از سلول ها و اعضای بدن در مقابل انواع ویروس ها و میکروب ها می باشد و در واقع مانند سربازی سفید پوش از بدن محافظت می کند.اما وقتی فرد دچار بیماری خود ایمنی می شود، این سربازهای سفید به اشتباه به قسمت های سالم بدن حمله می کنند که باعث التهاب ، تخریب و یا حتی عملکرد نادرست اعضای بدن می شوند.09120792957

 

 بیماری خود ایمنی و انواع رایج آن

بیماری‌های خود ایمنی متعددی وجود دارند که برخی از آن‌ها شایع‌تر هستند. در ادامه به انواع رایج این بیماری‌ها اشاره می‌شود:

لوپوس سیستمیک (SLE)	آرتریت روماتوئید (RA)	تیروئیدیت هاشیموتو	بیماری گریوز	دیابت نوع 1
مولتیپل اسکلروزیس (MS)	سلیاک	سندرم شوگرن	پسوریازیس	ویتیلیگو

دلایل ابتلا به بیماری‌های خود ایمنی

حال می خواهیم به بررسی علل مختلف بروز بیماری‌های خود ایمنی، عوامل مؤثر در آن‌ها و چگونگی درمان و مدیریت این بیماری‌ها بپردازیم . چنانچه شما نیز مایل به دریافت رژیم غذایی و مشاوره آنلاین غذایی از خانوم دکتر زاهدی هستید می توانید به سایت مراجعه و یا با شماره پشتیبان تماس حاصل نمایید.

نقش ژنتیک و وراثت در ایجاد بیماری خود ایمنی

یکی از مهم‌ترین دلایل بروز بیماری‌های خود ایمنی، عوامل ژنتیکی است. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهند که افرادی که سابقه خانوادگی بیماری‌های خود ایمنی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری‌ها هستند. تغییرات ژنتیکی خاصی می‌توانند باعث شوند که سیستم ایمنی بدن قادر نباشد تشخیص دهد که کدام سلول‌ها و بافت‌ها باید محافظت شوند و کدام‌ها باید از بین بروند. این تغییرات ژنتیکی باعث می‌شود که سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم حمله کند.

 

نقش عوامل محیطی در ایجاد بیماری خود ایمنی

عواملی مانند عفونت‌های ویروسی، باکتریایی، یا قارچی می‌توانند سیستم ایمنی بدن را تحریک کرده و باعث شروع یک واکنش خود ایمنی شوند. به عنوان مثال، ویروس‌هایی مانند Epstein-Barr می‌توانند به عنوان محرک در بروز بیماری‌های خود ایمنی نقش داشته باشند. همچنین قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا سموم نیز می‌تواند سیستم ایمنی بدن را مختل کرده و منجر به بروز بیماری خود ایمنی شود.

نقش اختلال در سیستم ایمنی در ایجاد بیماری خود ایمنی

سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی از بدن در برابر عوامل بیگانه دفاع می‌کند. با این حال، در برخی افراد، سیستم ایمنی به اشتباه به بافت‌های خودی بدن حمله می‌کند. این اختلال می‌تواند ناشی از نقص در عملکرد سلول‌های T یا B باشد که وظیفه تشخیص و از بین بردن عوامل خطرناک را بر عهده دارند.

نقش هورمون‌ها در ایجاد بیماری خود ایمنی

نقش هورمون‌ها در بروز بیماری‌های خود ایمنی قابل توجه است. تحقیقات نشان می‌دهند که بسیاری از بیماری‌های خود ایمنی در زنان شایع‌تر هستند و این می‌تواند به دلیل تأثیرات هورمونی باشد. هورمون‌هایی مانند استروژن و پروژسترون می‌توانند تأثیر زیادی بر فعالیت سیستم ایمنی داشته باشند و در برخی موارد، باعث تشدید واکنش‌های خود ایمنی شوند.

 

استرس و بیماری خود ایمنی

استرس مزمن و طولانی مدت نیز می‌تواند عاملی باشد که به ایجاد بیماری‌های خود ایمنی کمک می‌کند. استرس می‌تواند سیستم ایمنی را تضعیف کرده و یا آن را تحریک کند تا به بافت‌های خودی حمله کند. افراد با استرس‌های روانی و جسمی مداوم بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های خود ایمنی قرار دارند.

رژیم غذایی و سبک زندگی در بیماری خود ایمنی

تغذیه ناسالم، کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی، مصرف دخانیات و الکل و عدم فعالیت بدنی نیز می‌توانند سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار دهند و زمینه‌ساز بروز بیماری‌های خود ایمنی شوند. به ویژه دریافت رژیم‌ غذایی غنی از چربی‌های ترانس و قند می‌توانند موجب التهاب در بدن شوند و باعث فعال شدن واکنش‌های خود ایمنی گردند.09120792957

نقش عوامل عفونتی و ویروسی در بیماری

برخی از ویروس‌ها و باکتری‌ها می‌توانند نقش مهمی در بروز بیماری‌های خود ایمنی ایفا کنند. برای مثال، ویروس Epstein-Barr (که عامل بیماری مونو است) می‌تواند به سلول‌های ایمنی حمله کرده و آن‌ها را برای واکنش‌های غیرطبیعی به بافت‌های سالم بدن تحریک کند. عفونت‌های دیگری نیز می‌توانند منجر به شروع بیماری‌های خود ایمنی شوند.

علائم و نشانه‌های بیماری‌های خود ایمنی

علائم بیماری‌های خود ایمنی بسته به نوع بیماری متفاوت است. با این حال، برخی از نشانه‌های مشترک شامل خستگی مزمن، درد مفاصل، تب خفیف، التهاب، و کاهش وزن غیرمنتظره، درد و تورم مفاصل، غدد متورم، اختلال در تمرکز، ریزش مو،گزگز شدن دست و پاها، مشکلات و تغیرات پوستی هستند.

در بسیاری از بیماری‌های خود ایمنی، سیستم ایمنی به بافت‌های مختلف بدن حمله کرده و باعث آسیب‌های مختلف به آن‌ها می‌شود. این آسیب‌ها ممکن است در ابتدا خفیف باشند، اما در صورت عدم درمان به موقع، می‌توانند به مشکلات جدی و مزمن تبدیل شوند.

 

درمان بیماری‌های خود ایمنی

درمان بیماری‌های خود ایمنی معمولاً شامل داروهایی است که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند یا التهاب را کاهش می‌دهند. این داروها ممکن است شامل داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، داروهای کورتیکواستروئیدی، یا داروهای خاص برای تعدیل سیستم ایمنی مانند داروهای بیولوژیک باشند.

همچنین، در برخی موارد، درمان‌های جایگزین و مکمل مانند رژیم‌های غذایی خاص، ورزش و تکنیک‌های مدیریت استرس می‌توانند در کنار درمان‌های دارویی مؤثر باشند.

طول عمر بیماران خود ایمنی چقدر است؟

طول عمر بیماران مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی بستگی به نوع بیماری، شدت آن، تشخیص به موقع و درمان مناسب دارد. برخی از بیماری‌های خود ایمنی می‌توانند تأثیرات جدی بر سلامت فرد داشته باشند، در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری‌ها با درمان‌های مناسب به زندگی طبیعی ادامه می‌دهند.

برخی از عوامل کلیدی که بر طول عمر بیماران خود ایمنی تأثیر می‌گذارند عبارتند از: نوع بیماری خود ایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید که ممکن است روی قلب و کلیه ها و ریه ها اثر گذاشته و طول عمر را تحت تاثیر قرار دهد. در حالی که بیماری‌های خود ایمنی دیگری مانند سلیاک یا بیماری گریوز معمولاً کنترل‌پذیرتر هستند و تأثیرات کمتری بر زندگی فرد دارند.

 

تشخیص و درمان به موقع ، وجود بیماری‌های همراه مانند بیماری های قلبی-عروقی یا مشکلات کلیوی، سبک زندگی و مراقبت‌های حمایتی مانند رژیم غذای مناسب، ورزش، مدیریت استرس و مراقبت های پزشکی می‌تواند تأثیر زیادی در بهبود کیفیت زندگی و پیش‌ آگهی بیماران داشته باشد.

به‌طور کلی، با پیشرفت علم پزشکی و درمان‌های نوین، طول عمر بسیاری از افراد مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. ولی در نهایت، پیش‌بینی طول عمر دقیق برای هر فرد بستگی به شرایط خاص او دارد .به همین جهت بیماران با مراجعه به پزشک تغذیه حاذقی چون خانوم دکتر بیتا زاهدی و دریافت رژیم غذایی مختص نوع بیماری خود ایمنی خود توانسته اند، از شدت این بیماری در بدن خود، خودداری نمایند.09120792957

جمع‌بندی

بیماری‌های خود ایمنی یکی از چالش‌های بزرگ در زمینه سلامت هستند و علل مختلفی می‌توانند به بروز این اختلالات منجر شوند. ژنتیک، عوامل محیطی، استرس و اختلالات هورمونی از جمله عواملی هستند که می‌توانند موجب بروز بیماری‌های خود ایمنی شوند.

به همین دلیل، تحقیقات زیادی برای شناسایی بهتر این بیماری‌ها و یافتن روش‌های درمانی مؤثرتر در حال انجام است. آگاهی از علائم و نشانه‌های بیماری‌های خود ایمنی و توجه به عواملی همچون سبک زندگی سالم و پیشگیری از استرس می‌تواند به مدیریت این بیماری‌ها کمک کند.

سوالات متداول

درمان بیماری‌های خود ایمنی چگونه است؟

درمان معمولاً شامل داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، داروهای ضد التهابی و درمان‌های بیولوژیک است.

چه بیماری‌های خود ایمنی رایج هستند؟

از بیماری‌های رایج خود ایمنی می‌توان به لوپوس، آرتریت روماتوئید، و بیماری تیروئید اشاره کرد.